XVIII amžiaus studijos / The Eighteenth Century Studies

Wdowieństwo w Rzeczypospolitej Obojga Narodów XVII i XVIII wieku dla magnatek z jednej strony wiązało się z ryzykiem utraty majątku, z drugiej stanowiło pośrednią drogę samorealizacji między małżeństwem a klasztorem. Ojcowie Towarzystwa Jezusowego utrzymywali ścisłe relacje z wdowami, zapewniając im opiekę duchowną. Pełnili przy tym swoistą funkcję kontroli społecznej z ramienia Kościoła katolickiego. Starania jezuitów o przychylność wdów w celu zagarnięcia ich majątku i nakłonienia ich synów do wstąpienia do zakonu podkreślali nawet tacy autorzy, którzy nie przejawiali chęci polemizowania z Towarzystwem Jezusowym, jak np. Jędrzej Kitowicz. Celem artykułu jest określenie funkcji i roli jezuitów w życiu wdów w Rzeczypospolitej Obojga Narodów.